Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień
Niedziela Palmowa, przypadająca w tym roku 24 marca, rozpoczyna w Kościele katolickim Wielki Tydzień.
Liturgia tego dnia jest pamiątką uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy pięć dni przed Jego ukrzyżowaniem. Jak podają Ewangeliści, zgromadzone wówczas tłumy rzucały na drogę płaszcze, gałązki oliwne i palmowe wołając: “Hosanna Synowi Dawida: błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”.
Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między dwoma momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem- jako Ewangelii – Męki Pańskiej, zwykle z podziałem na role, według jednego z 3 Ewangelistów: Mateusza, Marka lub Łukasza (Mękę Pańską wg św. Jana czyta się podczas liturgii Wielkiego Piątku). W ten sposób Kościół podkreśla, że triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane.
Więcej: Wielki Tydzień
Niedziela Palmowa w liturgii
Kapłan w czerwonej kapie w towarzystwie ministrantów udaje się przed kościół, gdzie czekają na niego wierni z palmami. Wchodzi do kościoła z pieśnią: “Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie…”. Może także celebrans iść z zakrystii wprost do ołtarza. Wierni są w kościele. Kapłan krótko przemawia, nawiązując do Niedzieli Palmowej i poświęca palmy, kropi je wodą święconą i rozdaje je uczestnikom. Czyta potem zaraz Ewangelię o wjeździe Pana Jezusa na osiołku do Jerozolimy. Wygłasza następnie homilię na temat święta. Na Kurpiach palmy dochodzą do wielkości dwóch a nawet trzech metrów, pięknie przystrojone w sztuczne kwiaty. Procesja, na czele której idzie ministrant z ogniem (kadzielnicą) i drugi ministrant z krzyżem, przy którym stoją po bokach dwaj ministranci ze świecami zapalonymi. W czasie procesji pieśń: Króluj nam, Chryste; lub podobna. Po wejściu do kościoła celebrans całuje ołtarz i okadza go, po czym śpiewa kolektę dnia. Najwymowniej treść Niedzieli Palmowej oddaje modlitwa, w czasie której kapłan poświęca palmy oraz kolekta. Wprowadzają nas one w nastrój Wielkiego Tygodnia.
Więcej: Niedziela Palmowa w liturgii
Triumf na ośle
O uroczystym wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy piszą wszyscy czterej Ewangeliści. Już to samo świadczy, jak wielką rangę przywiązują do tego epizodu z życia Jezusa Chrystusa.
Aby wypełnić proroctwo Zachariasza, Chrystus poleca uczniom swoim przyprowadzić oślicę z oślęciem i wskazuje dokładnie, gdzie one są. Wsiadł na oślicę i z Góry Oliwnej udał się do Jerozolimy. Na Jego widok wielka rzesza wyszła Mu naprzeciw, obcinano gałązki drzew i rzucano na drogę, którędy miał Chrystus przejeżdżać. Rozentuzjazmowany tłum słał szaty pod nogi zwierzęcia i wołał: “Hosanna Synowi Dawida: Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!”.
Więcej: Wielki Tydzień
W tłumie najbezpieczniej
Nigdzie nie czujesz się tak bezpiecznie, jak w tłumie. No, może czasami w domu, ale nie zawsze. W tłumie jesteś bardziej u siebie, bo ci wygodnie. Dajesz się nieść. Nie musisz myśleć. Wystarczą emocje. Poczucie, że jesteś cząstka wielkiej grupy. Świadomość, że masz wielka siłę. Kilkudziesięciu, kilkuset, tysiące takich jak ty czujesz obok. Jakbyście byli jednym organizmem. Wzbudzasz podziw, szacunek, obawę, strach. Gdy jestes w tłumie, ów niedostępny świat władzy, pieniędzy, do którego tak bardzo chcesz należeć, musi cię zauważyć, musi się z tobą liczyć. Bo on wtedy od ciebie zależy.
Tłum może kogoś uczynić władcą, a innego zepchnąć z tronu na dno rynsztoka. To znaczy – ty możesz. Możesz biec wraz z innymi i z podziwem oddawać cześć jakiejś aktualnej gwieździe rozrywki, jakiemuś politykowi, jakiemuś aktorowi. To ty czynisz ich wielkimi. Im bardziej bezmyślnie będziesz kogoś uwielbiać, tym wyżej go wyniesiesz w hierarchii tej ziemi. Im więcej wzniesiesz okrzyków, im więcej rzucisz w jego lub jej stronę kwiatów, im więcej części garderoby zerwiesz z siebie, tym większy staje się twój idol. Im więcej zdobędziesz plotek, zdjęć, autografów…
Więcej: Wielki Tydzień
Czytania – http://ewangeliadlanas.wordpress.com
Źródło: W Obronie Wiary i Tradycji